Historia worków na odpady
Worki na odpady wykorzystujemy każdego dnia w swoich gospodarstwach domowych. Najczęściej kupujemy po prostu worki polietylenowe, dobrane rozmiarem do użytkowanych pojemników na śmieci. Bardziej wytrzymałe worki wykorzystuje się m.in. na gruz albo do zbierania odpadów komunalnych. Obecnie użytkowanie worków na śmieci jest dla nas czymś oczywistym, nie zawsze jednak tak było.
Powszechnie uważa się, że początkiem historii worków na odpady było wprowadzanie w XIX wieku prawa dotyczącego sprzątania ulic we francuskim mieście Seine. Nowe prawo nie zyskało sobie zbyt wielu zwolenników, o czym świadczy chociażby fakt, że nawet dzisiaj worki na odpady we Francji nazywają się „sacs poubelle”, co jest bezpośrednim nawiązaniem do nazwiska pomysłodawcy nowego prawa (Eugene Poubelle).
Dopiero w latach 30. i 40. XX wieku podjęto pierwsze próby wyprodukowania worków na odpady wygodniejszych w użytkowaniu i trwalszych. Eksperymenty te doprowadziły do tego, że w końcu w roku 1950 wyprodukowano pierwszy worek na śmierci z polietylenu – tworzywa, które znamy obecnie bardzo dobrze. Prototyp worków polietylenowych, zaprojektowany przez Harry’elo Wasylyka, do dzisiaj uważa się za jeden z najważniejszych wynalazków kanadyjskich w XX wieku.
Już wkrótce opracowano polietylen o większej gęstości, czyli tworzywo, które także i dzisiaj znamy jako HDPE. Materiał wyprodukowano po raz pierwszy w latach 50. przez amerykańskie przedsiębiorstwo Phillips Petroleum. Warto jednak zaznaczyć, ze nie od razu HDPE zaczęto wykorzystywać do produkcji worków na odpady.
Tak naprawdę masowa produkcja zaczęła się dopiero i schyłku lat 60. Najpierw na rynek weszły tradycyjne polietylenowe zielone worki, takie jak prototypy Wasylyka. Szybko jednak zauważono potencjał nowego produktu. Już wkrótce producenci, bazując na swoich doświadczeniach z workami na odpady, zaczęli oferować także folię spożywczą oraz foliowe woreczki śniadaniowe. Jednocześnie dołożono starań, by oferowane worku na odpady zapewniały użytkownikom pełen komfort, wyposażono je m.in. w taśmy ściągające.